Internet Democratie

Voorkeuren ingevuld op de kieswijzers bij de afgelopen twee landelijke verkiezingen gaven aan dat 25% van de mensen voor het compleet vrijgeven van álle drugs was, 50 % wilde het huidige gedoogbeleid desnoods met enige aanpassingen voortzetten en slechts 25% wilde álle drugs verbieden. Als er dus sprake was van echte directe democratie zou het Nederlandse drugsbeleid meer de liberale kant opschuiven. Omdat we niet in een echte democratie leven verhardt de cannabis repressie voortdurend in Nederland.

Jaren geleden had ik een afspraak in een treinstation in Roosendaal met activist Joep Oomen van Encod (Europese Coalitie voor Rechtvaardig en Effectief Drugsbeleid). Ik was het Encod op verschillende hennepbeurzen in Europa tegen gekomen, had sympathie opgevat voor die activisten die zo dapper tegen de windmolens van het cannabis verbod streden en wilde daarom de drijvende kracht Joep Oomen wel eens persoonlijk ontmoeten. Tijdens ons gesprek beklaagde Joep zich over de onrechtvaardigheid van het cannabis verbod. Ineens kreeg ik een brainwave en begreep dat hoe oneerlijk de situatie ook was die nooit zou veranderen zolang het politieke systeem hetzelfde bleef. We leven niet in een echte democratie, maar in een vertegenwoordigende democratie waarbij de zittende regenten aan de touwtjes trekken. “Als je wilt dat het verbod op cannabis wordt opgeheven zul je het politieke systeem zelf moeten veranderen door echte directe democratie te introduceren vertelde ik Joep.

Je hebt verbaal ingestelde mensen die denken in woorden, maar ik ben een beeld denker. Beelddenkers zien een idee als een plaatje en kunnen dat in hun hoofd driedimensionaal bekijken, het idee draaien en keren, erin gaan zitten en zien hoe het in elkaar steekt. Ik zag duidelijk hoe internetdemocratie werkt en was ervan overtuigd dat dit het politieke systeem van de toekomst ging worden. Ik nam me toen voor om met een eigen politieke partij Groen Vrij aan de Tweede Kamerverkiezingen 2006 deel te nemen. Voornaamste punten; vrijgeven van cannabis en Industriële hennep en de introductie van internet democratie. Groen Vrij Werd geen succes, de gemiddelde blower is moeilijk in beweging te krijgen, maar deelname aan de verkiezingen leverden me veel inzichten en ervaring op. Ik nam de gewoonte aan om met iedereen die het maar wilde horen te praten over mijn idee over Internet Democratie. Op een dag werd ik voor mediwiet gebeld door Marc de Hond, die in een rolstoel zat en de zoon bleek te zijn van Maurice de hond, de opiniepeiler. Uiteraard gebruikte ik de gelegenheid om hem uitgebreid te vertellen mijn Internet democratie ideeën met de gedachte; wie weet waar dat toe leid. Nu, een jaar later zijn de eerste stappen door de familie de Hond gezet. Samen met zijn vader heeft Marc een website opgezet; “De schaduwkamer” die ik beschouw als een voorloper van internet democratie.

Iedere Nederlander kan lid worden van de schaduwkamer. In de schaduwkamer kun je invullen op welke partij je de afgelopen verkiezingen gestemd hebt. Al er dan in de toekomst belangrijke politieke keuzes gemaakt moeten worden kun je in de schaduwkamer stemmen en dan kijken of je keuze overeenkomt met die van je politieke partij. Begint er op te lijken, maar erg enthousiasmerend vind ik het niet. Wat interesseert mij nou de huidige politieke partijen, mij staat voor ogen dat de mensen zelf gaan bepalen welke kant de wereld op gaat.

‘We kennen allemaal de vergaderingen van politieke partijen. Honderden mensen komen op een vooraf bepaald tijdstip ergens in het land in een zaal bijeen. Op een podium zitten de bestuurderen achter een grote tafel en het stemvee zit op elkaar gepropt in de zaal. In die zaal staan verschillende “inspraak” microfoons waarachter zich een rij mensen opstelt die wat “mogen” inbrengen. Iedere spreker krijgt een aantal minuten waarna de volgende inspreker over een totaal ander onderwerp begint. Dat is dus onze schijn democratie ten top. Verdeel en heers!

Hoe anders verloopt internet democratie zoals ik dat zie. Leden van een politieke partij krijgen toegang tot een website met daarop een forum. Telkens als er een onderwerp besproken moet worden kan dit gebeuren met honderden, duizenden mensen tegelijk op ieder tijdstip, zelfs midden in de nacht. En die vergadering kan dagen of zelfs weken doorgaan! Leden krijgen pro en contra informatie over het onderwerp voorgeschoteld in de vorm van artikelen, power points of korte filmpjes. Daarna kan men over het onderwerp discussiëren in een forum. Uiteindelijk kan ieder lid zijn mening geven in verschillende stemrondes. Anders dan het beperkende ja, nee, of ik weet het niet, kan men punten geven van 0-100. Dan krijg je veel meer nuancemogelijkheden, de computer rekent het graag voor ons uit. Het voorstel kan indien nodig worden aangepast, net zo lang tot voldoende consensus is bereikt . De politieke vertegenwoordiger weet dan precies wat van hem verwacht wordt en wat er bij zijn achterban leeft. Ook kunnen de leden een waardering in punten geven aan de inbreng van hun politici en de andere deelnemers aan het forum. Zo krijg je heel natuurlijk een ranglijst van leden die populair zijn bij de partij leden en samen een kieslijst vormen die nu nog wordt samen gesteld in achterkamertjes door een kies commissie, je weet wel die mensen op dat podium!

Internetdemocratie zal er komen omdat het technisch mogelijk is en omdat het politieke partijen winst oplevert. Je krijgt elektronische zwermen van(tien) duizenden burgers die via internet hun politici in de tweede kamer,of in hun eigen gemeente aansturen. Al die leden betalen maandelijks contributie om mee te mogen beslissen. Daar kun je een mooie redactie van betalen die de website, de artikelen, de power points en de filmpjes regelt.
Een mooi voorbeeld van toekomstige internetdemocratie is de bezuinigingsmeter van het NRC. Je kunt daarop invullen hoe en waarop volgens jou bezuinigd moet worden en direct het effect zien van je keuzes. Het is even wennen en je moet hem misschien een paar keer overdoen, maar je zult zien dat meedoen aan de politiek eigenlijk een heel leuk computer spelletje is!

Google: bezuinigingsmeter NRC economie en: Het Schaduwkabinet